Walang
tigil ang pagpaypay ni Mercy habang nakaupo sa gilid ng sopa. Nang
hindi na matagalan ang init ay lumabas na ito at sumalampak sa upuang
ratan sa likod-bahay. Kung maaari lang ay doon na siya sa likod
mamalagi. Presko doon dahil lag pasan ang hangin. May mga punong-kahoy
din .na nagbibigay lilim. Sa ganitong panahon na tigang na tigang ang
lupa at mainit ang singaw, wala pa man ding ulan, masarap umistambay sa
likod-bahay nina Mercy.
Kaya
lang, naiinis siya dahil sa kapitbahay niyang binata na doon naman sa
kanilang likod-bahay madalas magpahinga. Mababang pader lamang ang
pagitan ng nasasakupang lupa ng kani-kanilang bahay. Kung tutuusin ay
wala naman silang pakialaman ng kanilang kapitbahay. Nayayamot lang siya
tuwing nakikitang naka-brief lang ang binata sa kabila - si Roger -
habang nakahiga sa lumang sopa na nakasandal sa kanilang pader.
Minsan
ay napagsabihan na ni Mercy ang binata. "Ano ka ba naman, Roger? Manong
mag-suot ka naman ng pantalon mo!" sigaw ni Mercy nang mapadungaw doon
at makitang nakatayo si Roger sa damuhan, karsonsilyo lang ang suot, at
namimitas ng aratelis.
"Pasensiya
na ho kayo, Aling Mercy. Sobrang init ho kasi ng panahon. Hayaan 'nyo,
sa susunod, hindi na ninyo ako makikitang ganito," paumanhin ni Roger
habang tinatakpan ng kamay ang harapan.
Ngunit
naulit iyon, hindi lang minsan kundi maraming beses pa. Ang totoo,
hindi naiinis si Mercy dahil sa kakulangan ng suot ng binata. Naiinis
siya dahil hindi niya maalis ang tingin niya sa matipunong katawan nito
sa tuwing idini-display sa hapon. Napansin di niya na minsan, kapag wala
sa likod-bahay si Roger ay parang hinahanap niya ito. Hindi niya gusto
ang nangyayari sa kanya. Sa edad niyang trcinta'y otso, hindi siya dapat
na naaakit sa binatang ito na puwede nang masabing anak niya. Ngunit
hindi niya mapjgilan ang sarili, lalo na sa tuwing iisipin niyang parang
nananadya ang binata at parang malagkit ang tingin sa kanya.
Kunsabagay,
kung maakit man si Roger sa kanya ay hindi siya masyadong magtataka
dahil maganda naman siya. Kahit papaano'y napanatili niya ang magandang
hugis ng katawan. Wala siyang masyadong hirap o hinanakit sa buhay -
maliban sa minsang niloko siya ng lalaki, bagay na nagpalayo sa kanya sa
mga kalalakihan - kaya pati ang kanyang mukha ay mukhang bata pa rin.
Nang
araw na iyon, Linggo, siya naman ang humilata sa likod-bahay. Mayroon
din siya doong ratan na sopa. Ang totoo'y upuan lang iyon na may
nahihilang patungan ng paa sa ilalim. Bagong paljgo siya kaya ayaw muna
niyang pawisan. Kapag nasa bahay ay hindi gaanong nag-aayos si Mercy.
Simpleng daster lang ang suot niya at hindi na siya nagbra-bra. Minsan
nga'y hindi rin siya nagpa-panty, lalo na sa gabi, tutal ay wala naman
siyang kasama sa bahay.
Nagpapaypay siya, paburara ang higa, nang biglang na lang sumulpot ang mukha ni Roger sa pader.
"Magandang hapon ho, Aling Mercy," bati nito. Gaya ng dati, naka-brief lang ang binata.
Napabalikwas
si Mercy. Sa kanyang ayos, at sa puwesto ng binata, nasiguro niyang
nakita nito at malamang ay natitigan pa ang kanyang nakabuyangyang na
pagkababae. Lihim siyang nagpasalamat at nag-suot siya ng panty nang
araw na iyon.
"Bakit naman bigla ka na lang sumusungaw diyan na parang aswang?" naiinis na sabi ni Mercy. "O, bakit?"
"Hihingi lang ho sana ako ng mangga." sabay turo sa puno ni Mercy na hitik na hitik na pala sa bunga.
"Marunong ka bang umakyat? Wala akong panungkit."
"Basta nakayapak ho." "0 sige. Pero, bilis-bilisan mo lang dahil mukhang uulan."
"Aba, oo nga. Mabuti naman nang medyo lumamig ang panahon."
Pumasok
si Mercy sa loob ng bahay upang kumuha ng plastic na malalagyan ng mga
mangga. Tapos, iniusog niya ang ratan na hinihigaan, baka kasi siya
malaglagan ng bunga pagakyat ni Roger. lataking gulat ni Mercy nang
sulyapan ang binatang umaakyat. Naka brief lang ito at kitang-kita niya
ang malaking bukol sa harapan nito. Hindi na niya ito matawag upang
pagsabihan kaya pinabayaan na lang niya. Pero, hindi siya nakapagpigil
na hindi muling tumingala upang nabanaag ang kakisigan ng binata.
Nang
humiga siya, nagkaroon na siya ng palusot kung sakali mang mapansin ni
Roger na tinitingnan niya ito. Kaso, masarap ang simoy ng hangin, medyo
malamig-lamig, tanda na umuulan na sa ibang lugar o may parating na ulan
sa kanilang bakuran. Natakpan na rin ng makakapal na ulap ang mainit na
araw.
Bigla-bigla
ang pagbagsak ng ulan. Nasa kalagitnaan ng puno si Roger at medyo
marami na ang nakuhang mangga. Lumakas din kaagad ang hangin. Nag-alala
si Mercy. Baka kung mapaano si Roger. Sagutin niya ito dahil puno niya
ang inaakyat. At kung malalaglag ito, tiyak na sa loob ng kanyang
bakuran. Sinigawan niya ang binata na mag-ingat. Basang-basa na siya ng
ulan ngunit hindi niya inalis ang mata sa kapitbahay na hindi
magkanda-ugaga sa pagbaba.
Isang
malakas na hangin ang humampas sa kinaroroonan nito at doon nawalan ng
panimbang. Madulas na ang mga sanga ng puno, mabigat pa ang kanyang
dala. Nabitiwan ni Roger ang plastik na halos puno na ng manibalang at
hinog na mangga. Nakita iyon ni Mercy, na madaling naka-ilag. Kaso, si
Roger naman ang sumunod na bumulusok. Nakakapit ito sa isang sanga
ngunit dahil sa madulas iyon ay naalalayan lang ang kanyang pagbagsak.
Bumagsak
si Roger sa may tabi ni Mercy, patagilid, walang malay. Alalang-alala
si Mercy. Akala niya’y natuluyan na ang binata pero nakuhanan agad niya
ito ng pulso. Nagkanda-iri siya sa paghila dito papasok sa kanyang
bahay. Inilatag niya ito sa malaking rug sa sala at doon pinunasan.
Habang pinupunasan, may kung anong naramdaman ang matandang dalaga.
Hindi niya maipaliwanag kung ano iyon pero alam niyang ang dahilan niyon
ay ang paghaplos niya sa katawan ni Roger, ang pagtitig niya sa
naka-umbok na bagay na iyon sa ilalim ng brief na dahil sa nabasa ay
lalong bakat ngayon, at ang pag-iisa nila sa silid na iyon habang
umuulan.
Naputikan
nang konti ang katawan ni Roger, sa bandang binti. Iyon ang pinunasan
ni Mercy. Pero natagalan siya dahil sa tuwing masusulyapan niya ang
kasarian nito na sa tingin niya'y ubod ng laki, ay hinihingal siya,
nananabik.
Nakatitig
nga siya sa harapan ni Roger nang mahimasmasan ang binata Hindi agad
nagsalita si Roger, hindi rin umimk. Naramdaman niya ang pagpunas ni
Mercy sa kanyang hita, pagpunas na parang wala sa loob. Nasulyapan niya
ang mukha nito at sinundan ng tingin ang tinititigan nito. Tapos, siya
naman ang tumitig kay Mercy. Nang nakahiga ito kanina sa labas,
pinagpiyestahan ng kanyang mga mata ang nakalantad na kasarian nito.
Puti ang panty ni Mercy kaya nabanaag niya pati ang makapal na buhok
doon. Kasalukuyan nga siyang nagsasariling-sikap nang kamustahin niya
ito.
Ngayon,
katabi niya ang matandang dalaga. Napansin niya na may itsura ito.
Napansin din niya ang nakabakat na utong sa daster nito. Basang-basa ang
suot ni Mercy - 'yun bang wet look, kung tawagin. Unti-unti, nag-init
ang kanyang pakiramdam, kumislot ang kanyang pagkalalaki. Bigla siyang
nanabik sa babaeng ito na marahil ay matagal nang nangungulila.
Nasa
may tagiliran ang kamay ni Roger. Habang parang tulala si Mercy na
nakatitig sa kanyang umbok na unti-unting umaalsa, bigla niyang hinila
pababa ang basang brief. Bigia ring umigkas ang kanyang pagkalalaki.
Hindi nakahuma si Mercy sa sobrang gulat. Lalo siyang napatitig doon.
Sinamantala naman ni Roger ang pagkakataon at biglaan ding dinakma ang
suso ni Mercy. Pinisil-pisil niya iyon at nilaro ng daliri ang utong na
nakabakat. Doon lang parang natauhan si Mercy.
"Roger. . . . .' Wag. . . . ."daing ni Mercy. Nakapikit si Mercy nang sambitin ang pagbabawal na iyon.
"Matagal na akong may gusto sa iyo, Mercy," bulong ni Roger habang pa-upo mula sa pagkakahjga.
Hindi
na napansin ni Mercy na nawala na ang "Aling" sa pagsalita ng binata.
Pagtayo ni Roger ay kasabay na niya si Mercy. Nakadaklot pa rin ang
kamay niya sa suso nito. Si Mercy naman ay hindi pa rin makapaniwala na
mayroong nangyayari sa kanila nang mga sandaling iyon. Binuhat ni Roger
si Mercy at inihagis sa sopa. Pumuwesto siya sa pagitan ng hita nito.
Nakabulislis ang basang daster ni Mercy at litaw na litaw ang mapuputi
niyang binti. Pati ang kanyang hiyas ay nakahain din kay Roger. At dahil
nabasa nga ng ulan pati ang panty na suot, bakat na bakat din ang
mismong hiwa ng pagkababae nito.
Hindi
pa nasisiyahan sa nakikita, tuluyan nang hinubaran ni Roger si Mercy.
Napasipol siya sa na tunghayan. Di hamak na mas maganda ang katawan ni
Mercy kaysa sa mga babaeng naging nobya na niya. Hindi niya no nakitaan
ng anumang nakaka-asiwang bilbil o taba. Alaga sa ehersisyon ang katawan
ni Mercy at nasa harapan niya ang katunayan. Napailing siya kung bakit
ngayon lang siya nangahas na panghimasukan ang bakuran ni "Aling" Mercy.
Sumubsob
siya sa dibdib ni Mercy. Agad naman siyang niyakap sa ulo ng dalaga na
matagal ma buhat ng nahalikan nang ganoon. Ang dating nobyo na nanloko
sa kanya nag gumising ng kanyang pagkababae. Niloko siya nito dahil
hindi siya sinipot sa simbahan. Lumayo siya at tumira dito dahil sa
kahihiyang tinamo nito.
Dito
nagsimula ang pag-iwas niya sa mga lalaki.Dito rin siya nagsimulang
umasenso sa buhay mula nang magsarili. Ngayo nga, habang ipinalalasap sa
kanya ni Roger ang hindi-maipaliwanag na sarap na iyon, namalayan niya
ang sarilin tumutugon. Hinimas niya nang hinimas ang likod ni Roger,
unti-unting dumidiin ang kuko sa likod nito lalo ng magsimulang laruin
ng daliri ni Roger ang kanyang pagkababae. Nang mapagsawaan ang
magkabila niyang suso ay hinubad na rin ng binata ang kanyang panty.
Dapat
ay mahiya siya dito pero parang manhid na manhina siya nang mga
sandaling iyon Nagpatianod na siya. sa anumang gagawin sa kanya ng
binata. Napa-aray siya nang ibaon ni Roger ang sarili sa kanyang ubod.
Masikip ito dahil matagal nag hindi nagagamit. Nakaluhod ang binata sa
sahig samantalang siya naman ay naka-upo sa malapad na sopa. Pilit
niyang pinalabas ang kanyang luha ngunit hindi naman siya maiyak-iyak.
At paano nga naman siyang miiyak habang patuloy na sinususo Roger ang
kanyang utong at nilalaro ng daliri ang kanyang klitoris? Ilang sandali
lang ng mahapding baon-hugot ay nakadama na ng sarap si Mercy. Di
nagtagal ay sinasalubong na niyaang indayog ng balakang at ang bawat
bagsak ng katawan ng binata. Kahit medyo lumamig ang panahon ay pawis na
pawis sila pareho. Pagkaraan pa ng ilang saglit, para silang mga
sugatang hayop na nagsi-hiyaw sa sarap ng kaganapan.Inulitt nila nang
inuitt ang pagiisang-katawan ngunit walang masyadong salitang namagitan
sa kanila dalawa. Nagkakahiyaan, marahil. Hilong naubos ang kanuang
lakas at sila ay nakatulog nang tumigil din ang ulan labas. Muling
sumungaw ang palubog na araw. Iyon ang Simula tag-ulan. Nabasa na ang
tigang lupa. Nagising na rin ang nahimbing na pagkababae ni Mercy
(Wakas)
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento